28 Ekim 2010 | PROJE 3. Sayı (Eylül - Ekim 2010)

San Francisco’nun South of Market bölgesinde bir bira ambarı, endüstriyel miras›ndan vazgeçmeden, farklı kullan›ml› bir bina olarak yeniden hayat buldu...
1912 yılında, yanındaki Jackson Biracılık’ın şişe depolama tesisi olarak inşa edilen yapı, South of Market (SoMa) bölgesi ve çevresinin 70’ler ve 80’lerde giderek sağlıksız bir hal almasıyla dibe vurmuştu. Fakat bugün, şehirlerin sanayi muhitlerini yeşillendirmenin simgesi oldu ve San Francisco’nun ilk LEED-NC Altın sertifikalı binası olarak boy gösteriyor.
Renovasyon projesi için ana müteahhit olarak hizmet veren Matarozzi/Pelsinger inşaat firmasından Dan Pelsinger “Bina, bulduğumuzda tam bir harabeydi.” diyor; ama ahşap çatkısını ve beton temeli kastederek, “Buna rağmen kemiklerine(!) aşık olmuştuk.” ifadelerini kullanıyor.
Ancak binanın dış katmanı, 355 Eleventh’i yeşil tasarım ve inşanın bir low-tech yenilikçi örneğine dönüştürmenin anahtarını elinde tutuyormuş. Eski oluklu (kurşun içeren) sac panelleri yeni, delikli çinko olanlarla değiştiren Aidlin Darling Design’dan mimarlar, “nefes alabilir” bir kaplama yaratmış. Yeni ambalaja doku eklemek ve farklı şeffaflık seviyeleri yaratmak için, tasarım ekibi deliklerin büyüklüklerini çeşitlendirmiş ve pencere olmayan yerlerde dayanıklı paneller kullanmış.  
Yüzde 20 ile 50 arası değişen şeffaflıkta, delikli paneller güneş ışığını filtreliyor, aşırı güneş girmesini önlüyor ve içeride dolaşım yapabilecek bir temperli hava cebi yaratıyor.
355 Eleventh, Jackson Biracılık kompleksinin bir parçası olarak, Amerikan Tarihi Yerler Ulusal Kütüğü listesinde yer alıyor. Bu yüzden bina dışarıdan çok büyük bir güzelliğe sahip olmasa da Aidlin Darling, kuzey ve güney cephedeki orijinal pencere düzenini korumak ya da onarmak ve yetkilileri yeni batı cephede tarihi özelliğine sadık kalındığına ikna etmek zorunda kalmış.
Ana cephede camlı açıklık boyunca çıkıntı oluşturan çelik kollar, binanın geçmişindeki kapı ve pencere yerleşimlerini hatırlatıyor. Ayrıca mimarların oluklu çinko, çekme çelik gibi endüstriyel malzemeler kullanması binanın “İşçi Sınıfı” köklerini koruyor.
“Baştan beri kendimize ‘neyi korumalıyız?’ diye sorduk” diyor Aidlin Darling Design ortaklarından Joshua Aidlin: “Binanın çok güzel bir beton temeli ve Kaliforniya ladini, kolon-kirişli yapısı vardı. Bu yüzden çabamız bu iyi malzeme etrafında tasarımı yapmaktı.”
Eski yapı, sismik donanımının iyileştirilmesine ihtiyaç duymuş; ve bu da binanın altına 78 yeni gömme çelik ayak ve çelik Z kollar eklemeyi içeriyormuş.
Matarozzi/Pelsinger, yeşil yapıyı misyonlarının temeli olarak gördüğünden, yeni merkezleri bu değerlerini belli etmeliydi. Böylece, ikinci katta kurucuların ofisleri, üçüncü katta kiracı için ofisler ve zemin katta bir restoran bulunduran bina, orijinal yapısının yüzde 75’ini korumasına ek olarak bir dizi sürdürülebilir stratejiye hizmet ediyor.
Bina sadece doğal yolla havalandırma sağlamıyor; aynı zamanda çatıdaki 30 kW’lık güneş enerjisi tertibatıyla enerjisinin yüzde 79’unu da temin ediyor. Binanın restoranı barındıran çift katlı bölümündeki yeşil bir çatı, sel suyunu filtreliyor ve projenin bu bölümünden ayrılıyor. Bir yıllık yerleşim periyodundan sonra sulama gerektirmeyen yerli/uyarlanmış türlerle yeşillendirilmiş alanlar, projenin toplam alanının yüzde yirmisinden fazlasını kaplıyor.

Geri dönüşümlü malzeme kullanılmış
Mümkün olan her yerde geri dönüşümlü malzeme kullanılmış. Böylece çeliğin yüzde ellisi geri dönüştürülmüş ve iç mobilyanın bir kısmı geri kazanılmış ahşaptan yapılmış. Aynı zamanda bambu döşeme, portland çimentosu yerine yüzde yirmi uçucu küllü çimentolu beton (iç zeminler ve dış peyzaj elemanları), seramik bazlı, gözenekli olduğundan sel suyunu toprağa sızdıran tuğlalar gibi çevre dostu malzemeler konusunda uzmanlaşmışlar. Tüm boyalar düşük VOC değerlerine sahip ve çoğu yüzde yüz akrilik. Dışarıdaki tezgahlar için mimarlar öğütülmüş geri dönüşümlü camlı özel bir beton karışımını agrega olarak kullanmış.
Mimarlar, binanın içindeki eski ahşap çatkıyı sıcaklığını ve sağlamlığını dışarı vererek kumlamışlar. İçerideki hava dolaşımını korumak için 18 inch yüksekliğinde açık alanlarla konferans odaları ve özel ofisleri ayıran duvarlara pencereli üst kısımlar yerleştirmişler.  Pilsinger, projenin LEED Gold olması için maliyete ekstra bir 200 bin dolarlık değer biçiyor. Fakat şehir yönetimi, projenin 120 bin dolar tasarruf ettirecek çevre hedefi nedeniyle onayı 6 ay hızlandırmış. Azaltılmış enerji kullanımı da LEED çabalarının sadece birkaç yıl içinde kendi masrafını çıkaracağı anlamına geliyor.