Yeşil Bina Dergisi 39. Sayı (Eylül-Ekim 2016)

26 YEŞİL BİNA / EKİM 2016 ARDA MOLTAY: Biraz önce “doğa o kadar güçlü ki içinde tuttuğunu hızla kendine katar” gibi bir cümle kurdun. Bundan şunu mu anlamalıyız; doğanın var olma sorunu insanın varoluşu ile bağlantısızdır, doğa her zaman yolunu bulur ancak insanın var olması doğa ile ne kadar iyi geçindiğine bağlı. Adına ne dersen de, çevrecilik, sürdürülebilirlik, ekolojizm, bunlar bazen romantik, pas- toral kaçış idealleriymiş gibi algılanıyor. Oysa ulaşılmak istenen hedef insanlığın sürdürülmesi, değil mi? GÜNEŞIN AYDEMIR: Cevabı ne kadar biliyorum emin değilim aslında. İnsan olduğum için çok objektif olmayacaktır yanıtlarım. Ama doğanın mekanizmasına tabi olduğumuzu biliyorum. Bu dünyada tek bir damla içilecek su, tek bir mole- kül canlı bırakmamış dahi olsak doğanın kuralları işler. Bütün bu karmaşık düzenin içinde asıl soru, madem bu kadar akıllıyız, bu aklın gerektirdiği sorumlulukla yaşıyor muyuz? Her an sorulması gereken bir soru. Cevabı vermek kolay değil. ARDA MOLTAY: Biraz da Buğday Derneği’ne değinelim... Kırsal ile kent arasında köprü olan projeleriniz var, çiftçilerin aracısız satış yaptıkları organik pazarları koordine ediyorsunuz, TaTuTa ile çiftlik ziyaretleri, gönüllü çalışmalar organize ediyorsunuz. Çamtepe’den kente ve kentli yaşamına taşınabilecek ne tür bilgiler edindiniz bugüne dek? GÜNEŞIN AYDEMIR: Çamtepe’de süre- giden yaşam, kırsaldaki yaşam için bir oranda örnek olur, bir oranda olmaz. Biz burada denediklerimizle aslında yapıl- ması gerekenden daha çok yapılmaması gerekenleri öğrendik. Ki bu doğru yolda olduğumuzu gösteriyor. Çünkü kırsala gitmek isteyen, bütün düzenini bırakıp yeniden kurmak isteyen insanlar için ne yapacaklarından çok, ne yapmayacak- larını bilmek önemli. Bize bunları söy- leyen kimse yoktu. Biz tamamen düşe kalka öğrendik. Bu sorunla ilgili çok şey söylerim. Aslında söyleyebileceklerimle tez yapan insanlar bile oldu. Birkaç tane teze yardımcı olmuştum. Deneyim derseniz o kadar çok ki, ne ki herkesin deneyimi kendine. Benim öğrendiklerim bir başkası için hiçbir işe yaramayabilir. Dolayısıyla burası bütün bilgiyi vermek için yeterli değil ama şunu söyleyebili- rim; her nerede yaşıyorsanız sürdürdü- ğünüz bir yaşamdan daha ekolojik bir noktaya gidebilmek mümkün! Nasıl ama, bilmece gibi değil mi? Bunun mümkün olduğunu söylüyorum. Hadi bu kentin ortasında yaşayan, işine benzin içen bir arabayla gidip gelen, plazada çalışan, gerçek gıda yerine sünger gibi hambur- gerle beslenen, AVM’lerden alışveriş eden insanlar için cevaplanması çok kolay bir soru. Ama ekolojik pazarlardan alışveriş eden, tatillerini TaTuTa çiftliklerinde geçi- ren, evinde çöpünü ayıran, balkonunda domates yetiştiren, Kazdağı’nda maden kazılmasın kampanyasına imza atan, çocuğunu doğada yürüyüşlere çıkaran, üstüne başına ikinci el, el yapımı şeyler geçiren biri için söylüyorum bunu. Bu insan için bile “daha” ekolojik bir nokta var. İşte herkese tavsiyem, bu nokta nedir sorusunu her an sorsunlar ve cevabını arasınlar. Çünkü var. Benim Çamtepe’de edindiğim yegane bilgi budur. ARDA MOLTAY: Yeşil Bina Dergisi’nin temel konusu olan ticari ve endüstriyel ölçekli “Yeşil Binalar” alanındaki düşün- celerinizi öğrenebilir miyim? Ekolojik krize yönelik yerinde ve hızlı atılmış adımlar olarak görüyor musunuz? GÜNEŞIN AYDEMIR: İnsan barınakları- nın ekolojik alternatiflerini ilgiyle izliyoruz. Bu alan gelişime her daim açık. Bir bina yaşam süresi içinde kendi varlığını ne kadar ekolojik kaynaklarla devam ettirebi- liyorsa, varoluşunun onarımını ne oranda ekolojik yollarla yapıyorsa o kadar ekolojik. Bu, bir ölçeklendirme ve vadelendirme meselesi. Kısa, orta ve uzun vadedeki maliyetlere kendi ölçeğinde bakılması gerekiyor. Burada maliyetten kastım hem parasal hem de ekolojik perspektiften. Bina deyince bir de içinde yaşayanla- rın sağlığını düşünmek gerekiyor elbette. Ekolojik krize hazırlıklı olmanın cevapları, Yrd. Doç. Dr. Alper Akyüz (en sağda) ve Güneşin Aydemir (en solda), Çamtepe’de ders katılımcıları ve Buğday ekibiyle / Fotoğraf: Atike Çeti RÖPORTAJ